Hiszpańskie ir de gorra (dosłownie: ‘jechać z czapki’) to jechać gdzieś za darmo, czyli być autostopowiczem.
Robienie różnych rzeczy „z czapki” to generalnie robienie ich bez płacenia. Bierze się to z czasów XVI-wiecznych żaków z Salamanki zwanych capigorrones (hiszp. capa ‘peleryna’, gorra ‘czapka’), którzy chodzili zazwyczaj ubrani w ciemne peleryny i czapki właśnie, a że zazwyczaj studiowali daleko od domu i żyli za niewielkie przysłane od rodziny pieniądze, starali się na wszystkim przyoszczędzić. Stąd wpraszali się często na przyjęcia, gdzie gestem podnoszenia czapki witali się ze wszystkimi gośćmi żeby nikt nie nabrał wobec nich podejrzeń, po czym za darmo najadali się do syta czyli “jedli z czapki” (hiszp. comer de gorra).
Dziś nazywamy „czapkowiczem” (hiszp. gorrón/gorronea) osobę, która korzysta z cudzej uprzejmości i gościny po czym nigdy nie odwdzięcza się podobnym gestem. Gdy mówimy zatem, że ktoś viene de gorra (dosłownie: przychodzi z czapki), znaczy, że przychodzi w odwiedziny żeby wyjadać jedzenie przyjaciołom z lodówki, pić ich alkohol i palić ich papierosy, ale sam nigdy nikogo nie częstuje.
Źródła:
Origen de la expresión “Ir de gorra”, 2013 [na:] noticiasmuycuriosasverparacreer.blogspot.com (dostęp: 20.08.2020).
¿De dónde viene la expresión “Comer de Gorra”?, 2012 [na:] restaurantes.com (dostęp: 20.08.2020).